کاش بودي

کاش بودي تا دلم تنها نبود

تا اسير قصه فردا نبود

کاش بودي تا براي قلب من

زندگي اينگونه بي معنا نبود

کاش بودي تا لبان سرد من

قصه گوي غصه غم ها نبود

کاش بودي تا نگاه خسته ام

بي خبر از موج و از دريا نبود

کاش بودي تا دور دست من

غافل از لمس گل مينا نبود

کاش بودي تا زمستان دلم

اينچنين پرسوزو و پرسرما نبود

کاش بودي تا فقط باور کني

بعد تو اين زندگي زيبا نبود

دلم گرفته ، هوا نيـــست ، کوچ مي خواهــم
بيا قدم بزنيم
بيا که با صداي قدمهاي کوچه گرديمان
سکوت اين شب بي عار را به هم بزنيم

حرير بغض تو پوشانده لحظه هاي مرا
غـــبار حزن تو پوشانده گونه هاي مرا
من از غرور بي کس چشمان خويش مي ترسم
نــگو تحــمل دوري
نــگو شکيب فراق
بيا که خود خط تقدير را رقم بزنيم
بيا قدم بزنيم..

بيا ز دفتر اين سرنوشت پوشــالي
کلام شايد و اي کاش را قلم بزنيم
غمت نفسگير است
بيــا قــــدم بــــزنيــم

انگار باران مي بارد........

آسمان را نقاشي مي کند ...
لبخندت خورشيد
گيسوانت چهارچوب پنجره ...
ميزي از انتظار
چند صندلي از تنهايي هاي پشت پنجره
باراني از اشکهاي دوري
و چند شاخه خاطره روي گلداني از ابر...

هوا هميشه باراني است
از وقتي تو رفتي
خورشيد هم به خاطره ها پيوسته ...
ميز و صندلي ثابت است
انتظار و تنهايي ...
تکرار ساده اي از زندگي
بدون تو
با خاطرات
بي خورشيد ...

باز هوا ابري شد
انگار باران مي بارد ...

باران
هر وقت که دلم برايت تنگ مي شود
مي روم جايي دور .... پشت ابرها .... مي گريم ....
پس هر وقت باران آمد بدان که دلم برايت تنگ