× matalebe ejtemaei va danestaniha

آدرس وبلاگ من

nedayearames.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/sorosh 22

?????? ???? ?????? ???? ???? ?????? ??? ??? ????? ??????

گروهای عضو شده

فقط کسانی که انرژی مثبت میخوان بیان تو

asheghane zendegi kon

متولدین بهمن

سلامتی

soroush مشاهده تمام گروهاي

افسانه عشق و جنون داستان کوتاه

روزی همه فضابل و تباهی ها دور هم جمع شدند خسته تر و کسل تر از همیشه.

ناگهان ذکاوت ایستاد و گفت: بیایید یک بازی بکنیم؛.

مثلا" قایم باشک؛ همه از این پیشنهاد شاد شدند

دیوانگی فورا" فریاد زد من چشم می گذارم من چشم می گذارم.

و از آنجایی که هیچ کس نمی خواست به دنبال دیوانگی برود همه قبول کردند او چشم بگذارد و به دنبال آنها بگردد.

دیوانگی جلوی درختی رفت و چشمهایش را بست و شروع کرد به شمردن ....یک...دو...سه...چهار...

همه رفتند تا جایی پنهان شوند؛

لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد؛

خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد؛

اصالت در میان ابرها مخفی گشت؛

هوس به مرکز زمین رفت؛

دروغ گفت زیر سنگی می روم اما به ته دریا رفت؛

طمع داخل کیسه ای که دوخته بود مخفی شد.

و دیوانگی مشغول شمردن بود. هفتاد و نه...هشتاد...هشتاد و یک...

همه پنهان شده بودند به جز عشق که همواره مردد بود و نمیتوانست تصمیم بگیرد. و جای تعجب هم نیست چون همه می دانیم پنهان کردن عشق مشکل است.

در همین حال دیوانگی به پایان شمارش می رسید.

نود و ینج ...نود و شش...نود و هفت... هنگامیکه دیوانگی به صد رسید, عشق پرید و در بوته گل رز پنهان شد.

دیوانگی فریاد زد دارم میام دارم میام.

اولین کسی را که پیدا کرد تنبلی بود؛ زیراتنبلی، تنبلی اش آمده بود جایی پنهان شود و لطافت را یافت که به شاخ ماه آویزان بود.

دروغ ته چاه؛ هوس در مرکز زمین؛ یکی یکی همه را پیدا کرد جز عشق.

او از یافتن عشق ناامید شده بود.

حسادت در گوشهایش زمزمه کرد؛ تو فقط باید عشق را پیدا کنی و او پشت بوته گل رز است.

دیوانگی شاخه چنگک مانندی را از درخت کند و با شدت و هیجان زیاد ان را در بوته گل رز فرو کرد. و دوباره، تا با صدای ناله ای متوقف شد .

عشق از پشت بوته بیرون آمد با دستهایش صورت خود را پوشانده بود و از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد.

شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند.

او کور شده بود.

دیوانگی گفت � من چه کردم؛ من چه کردم؛ چگونه می تواتم تو را درمان کنم.�

عشق یاسخ داد: تو نمی توانی مرا درمان کنی، اما اگر می خواهی کاری بکنی؛ راهنمای من شو.�

و اینگونه شد که از آن روز به بعد عشق کور است و دیوانگی همواره در کنار اوست.

چهارشنبه 28 اردیبهشت 1390 - 5:40:14 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

tak_pesar_iran

http://jlali.gegli.com

ارسال پيام

جمعه 30 اردیبهشت 1390 11:34:19 AM

برزخ عشق

نویسنده : محسن ; ساعت ۸:٤٥ ‎ب.ظ روز ۱۳۸٦/۳/٢٩

سگي پارس ميكند ، آبي روان است ، جير جيرك ها فرياد ميزنند از ترس ، در ميان اين هياهوي وحشي دلم ميل پرواز دارد ، شايد هم حسرت غرق شدن را ، دلم همت سفر ميخواهد ، دلم شوري براي عشقي دگر ميخواهد ، دلم كرشمه اي از چشم ساربان ميخواهد و يا شايد غيرتي از جان ميخواهد ، براي رفتن ، براي اوج گرفتن . در من زمزمهاي ميگويد لحظه اي تامل بايد ، لخظه اي انديشه بايد براي پيمودن .

آه... افسوس كه مرا از انديشه ام چشم ياري نيست ، چندي از عمر را زندگي كردم ، اما نه ... زندگي نبود ، زيرا زندگي انديشيدن است و من نميدانم كه او را كجا گم كرده ام ، شايد در سرداب روزهاي يخ زده آن را به هيمه عشق افروخته باشم و شايد آن را به بهاي يك لبخند فروخته باشم ، اگر هم چنين باشد چه باك ؟

انديشه همه ادعاست ، انديشه حرف بي صداست و مرا ديگر طاغت سكوت نيست . مرا ديگر آرامشي براي زمزمه نيست ، ميخواهم كه همه شبهاي بي ستاره را فرياد بزنم ، ميخواهم كه همه دردهاي شقايق را در بغض گلو به مرهم اشك بسپارم و سوگند ياد كنم كه از اين پس رسوايي پيشه سازم .

كو شرابي از پياله عشق تا كه لبهاي بسته ام را به هياهوي مستي بدراند . كو چشم مستي كه لذت قهقهه را بر من بچشاند و چه زيباست فرهاد وار تيشه بر كوه انديشه زدن ، خاك ميكده بر سر زدن ، انا الحق شدن ، منصور شدن ، حلاج شدن !