حقوق به اصطلاح زنان

یکی از ارکان اصلی تمدن غروب گرفته غرب همین حقوق به اصطلاح زنان است! شما خود کلاهتان را قاضی و تُنبانتان را دادستان کنید! آخر چه جای سخن گفتن از حقوق بانوان در شرایطی که مهریه خانمها، سکه به تعداد سال تولدشان است و بیش از شصت در صد کرسیهای دانشگاه را مانند رژیم غاصب صهیونیستی اشغال کردهاند! و هر سال هم شهرک سازی خود را در نواحی اشغالی ادامه میدهند و درصد خود را بالاتر میبرند! و مع الاسف شاهد سکوت مراجع ذیصلاحی مانند وزارت علوم، هستیم! و باز در شرایطی که داخل خانه ملک مطلق و ارث آباء و اجدادی بانوان است و با سلطنت خود که در سبعیّت و بهیمیّت کم از ناصرالدین شاه و نرون ندارد، نظام منحوس 2500 ساله شاهنشاهی را زیر پوستی ادامه میدهند! و باز در شرایطی که از هر شش آگهی استخدام، پنج تایش ترجیحاً و ششمی هم تصریحاً خانم میخواهد! و اگر بلا و مصیبتی نازل شود ابتدا کودکان و بانوان را نجات میدهند و مردان مظلوم را آماج تیرهای بلا میکنند. و در خیابان هم همان گونه که مستحضرید، کافی است خانم باشید تا تمام وسایل نقلیه محل از دوچرخه گرفته تا کامیون به شعاع چند کیلومتر دورتان حلقه بزنند و اصرار عجیبی در رساندن شما به مقصد و مقصود داشته باشند. و وامصیبتا که اگر مرد باشید، همان تاکسی پیکانهای مدل 42 هم تحویلتان نخواهند گرفت و زیر پایتان علفهایی سبز خواهد شد در حد چمن نیوکمپ! مخارج خانه و نفقه و... هم که همچنان با حفظ وظایفی چون سر پا کردن بچه و شستن ظروف و پختن غذا بر شانههای نحیف مردان مستضعف و پابرهنه مانده. از سوی دیگر اگر مردی خدای ناکرده، زبانم لال به دست تروریستی کشته شود، دیه کامل را به خانمش میدهند ولی اگر الطاف الهی شامل حال مردی شود و همسرش به دستان پربرکت خیّری به هلاکت برسد، نصف آن مبلغ به او تعلق میگیرد! البته باز هم خدا را شکر! فقط بمیرد، ما که به همین نیمه هم راضی هستیم و اصلاً نذر میکنیم که در صورت وقوع این اتفاق میمون و مبارک، همه آن پول را خیرات کنیم! و لعنت الله علی قوم الظالمات!

باری، الیوم حمایت از حقوق زنان بایّ نحوٍ کانَ، مصداق بارز ظلم و ستم بوده و حمایتی آشکارا و علنی از استکبار و ارتجاء است. برای غرق نشدن در منجلاب فساد و تباهی غرب، چارهای جز بازگشت به خویشتن خویش و مراجعه به ذخایر غنی شعر و ادب پارسی نداریم! برای آشنایی با نحوه مقابله با این بلای خانمانسوز، نگاهی خواهیم انداخت به پارهای از گفتههای بزرگان این مرز و بوم تا آن نوشتهها را چون توتیا و سرمه بر چشمان بمالیم و در کار کنیم:

فردوسی:

زن و اژدها هر دو در خاك به / جهان پاكي از اين هر دو ناپاك به

سياوش ز گفتار زن شد به باد / خجسته زني كو ز مادر نزاد

ناصر خسرو:

به گفتار زنان هرگز مكن كار / زنان را تا تواني "مرده" انگار

مولوی:

هر بلا كاندر جهان بيني عيان / باشد از شومي زن اندر ميان

نظامی گنجوی:

مزن زن را ولي چون بر ستيزد / چنانش زن كه هرگز برنخيزد!

شاعر آزاده گمنام:

كل نسوان از شهين و از مهين /زنده باد مردای ایران زمین

� این مطلب الزاماً دیدگاه نویسنده نیست